Håpet av Kari Bremnes

Da jeg skrev innlegget om boken Iran våkner av Shirin Ebadi, var jeg ikke klar over at Seminaret om ytringsfrihet og borgerrettigheter for kvinner i muslimske land på Nobels Fredsenter Speak only when spoken to? i går 15 januar der Shirin Ebadi deltok.  Ikke var jeg klar over at hun nå lever i eksil i London heller.

I innlegget viste jeg til første vers av Håpet av Kari Bremnes.  Fra hennes siste CD Og så kom resten av livet. De tre versene sier meg mye om håp. Har aldri tenkt på det slik før jeg ble kjent med teksten.

Du ska ikkje meste håpet

Det e dett

Det e ikkje tungt å bære

Det e lett

Ta det ned dæ, det  tar nesten ikkje plass

Du kan legge det i veska som et pass…

 Du kan ha det inni jakken

Som et for

Du kan holde det i handa

Som en bror

Ikkje tru på alt som kommer

frå en munn

Du ska ikkje meste håpet

Ett sekund

Du veit aldri om du kommer

Dit du skal

Det får ingen av oss vite

Samme ka

Du ska ikkje meste håpet

Det e dett

Det e ikkje tungt å bære

De e lett